Czarne myśli, czarne słowa

~ madkaroku

– Mamooo… a bo ja dziś słyszałam takie strasznie, strasznie brzydkie słowo – konspiracyjnym szeptem wysyczała w moją stronę panna F.

Przełknęłam ślinę. Coś gdzieś kiedyś czytałam, że nie powinno się na przekleństwa u dzieci zwracać uwagi, to wtedy zapomną i przestaną tak mówić. Rzuciłam okiem na Średniego. Malował obrazek z wyciągniętym w skupieniu językiem i wyglądał na pogrążonego w swoim własnym świecie.

three-monkeys-1212621_1920

Nie wytrzymałam.

– No, to jakie to było słowo?

– Oj, będziesz zła, jak powiem – krygowała się córka – to naprawdę okropne słowo. Najgorsze ze wszystkich.

Które to jest najgorsze? Przez głowę przemknęła mi lista. Nie no, spać nie będę mogła, jak się nie dowiem.

– No już powiedz, tak raz, nie będę zła…

– To jest… – córka zniżyła jeszcze bardziej głos – to…. taka kura przez W!!!

Kura przez w… no tak, to brzydkie słowo, faktycznie.

– Rzeczywiście, to tak więcej już nie mów, dobrze? A kto w ogóle takich brzydkich słów używa? – zainteresowałam się.

– Eee.. tacy tam… koledzy… –  zbyła mnie panna F. – i oni jeszcze taki brzydki gest pokazują. Tym palcem.

– A jak pokazują? –  zainteresowany nagle Średni natychmiast porzucił dotychczasowe zajęcie – w którą stronę? Tak?

Popatrzyłam na niego z przerażeniem. Na szczęście koordynacja ruchowa u niego jeszcze leży, machał serdecznym palcem w przeciwną stronę. Ale jak już kiedyś wspomniałam, na starszą siostrę zawsze można liczyć.

– Nie, źle to robisz. Daj, pokażę Ci.

– Dzieci, nie! – zawyłam jak zraniony dzik w kniei, zanim panna F. powyłamywała bratu wszystkie palce – nie pokazujemy takich gestów. I nie mówimy brzydkich słów.

– A dlaczego one są brzydkie, takie słowa? – zainteresował się Średni.

– No… bo są uznane powszechnie za obraźliwe.

– A przez kogo? – badał dalej temat.

– Przez społeczeństwo.

– A jakie są jeszcze brzydkie słowa? Których nie można mówić? – po Średnim widać było ogromne zainteresowanie i szczerą chęć do nauki. Zaczęłam zdawać sobie sprawę, że coś mi średnio idzie to niezwracanie ich uwagi na kwestię przekleństw.

– No, mamusia często mówi cholera -wsypała mnie córka.

– Cholera, wcale nie! – zdenerwowałam się – znaczy się… nie tak często. Nieważne, nie używajcie takich słów, bo to niegrzeczne. Ani takich gestów. Jak komuś tak pokażesz, to będzie bardzo zły i będziesz miał kłopoty.

– Ale jak, tak pokażę? – Średni wykręcał dłoń na wszelkie możliwe sposoby.

-Nie, no mówiłam Ci. O tak – moja grzeczna córeczka zademonstrowała popisowego fucka.

– No nie! Młoda, nie ucz go! – widziałam już oczyma wyobraźni, jak mój kochany Średni dzieli  się z dumą świeżo zdobytą wiedzą z całą grupą przedszkolną.

Muszę przyznać, że sama nie jestem bez winy. W momentach stresu rozmaite wyrazy cisną mi się na usta. Kiedy moje pierwsze dziecię dorosło na tyle, że musiałam zacząć się przy niej pilnować, postanowiłam przerzucić się na angielski. I wydawało mi się, że to dobrze działa, aż do momentu, kiedy okazało się, że moja córeczka bardzo szybko podchwytuje obce języki. I to z wymową bez porównania lepszą od mojej. Żeby tak szybko zapamiętywała nazwy zwierzątek czy kolorów jak tych różnych angielskich słówek, które mi się w zdenerwowaniu wymsknęły…

-Nie wolno przeklinać! – dodałam z mocą.

– A Ty czasem przeklinasz – wytknęła mi córka.

-Ale nie powinnam!

– No to po co to robisz?

Pod wpływem surowego spojrzenia dwóch par oczu zaczerwieniłam się aż po uszy. No bo jak własnym dzieciom wytłumaczyć, że czasem i dorośli robią nie do końca to, co powinni, ale zdecydowanie woleliby, żeby ich dzieci tego nie robiły? O hipokryzjo, tyś jest drugim imieniem każdej matki podjadającej cukierki przed śniadaniem, zapominającej umyć zęby po imprezie czy obrzucającej inwektywami rowerzystę zasuwającego pędem środkiem chodnika. No nie wolno.. no nie należy… Ale jak tu się czasem powstrzymać?

– A może byśmy zjedli sobie jakiś budyń? Macie ochotę? – zmiana tematu na coś słodkiego to zawsze jakiś sposób na moje potomstwo i wymiksowanie się z trudnych rozmów.

– Tak!! – krzyknęła z entuzjazmem córka, a Średni aż cisnął pędzel i podskoczył do góry z radości. Przy okazji rozlewając wodę i farby na swój niedokończony rysunek, spodnie i krzesełko…

– Noż kuraWW- skomentował z wielkim rozgoryczeniem i pokazał farbom zamaszyście palec. Kciuk, dla odmiany.

– Przecież nie o ten chodzi, ile razy mam Ci tłumaczyć? – zirytowała się moja córka i zademonstrowała mu poprawną wersję. Tym razem załapał. Zamknęłam oczy i wyszeptałam pod nosem długą listę słówek, których moje dzieci absolutnie nie powinny ode mnie usłyszeć. A może ja się zacznę uczyć francuskiego? Skoro angielskie przekleństwa mają już opanowane?

Napisane przez madkaroku

30 myśli w temacie “Czarne myśli, czarne słowa”

  1. Och ja mam podobnie tylko zaczęłam używać zamiast przekleństwa śmiesznych słówek i mój pieciolatek patrząc czasem na jego minę uważa chyba że mama zwariowała😂😂😂

    Polubione przez 1 osoba

    Odpowiedz

  2. Też dochodzę do tego punktu, w którym mój mający problemy z wymowa syn, słowo na k potrafi powtórzyć czysciutko bez zająknięcia 😉 cóż chyba nie da się tego uniknąć. Dzieci zmuszają nas do pracy nad sobą;)

    Polubione przez 1 osoba

    Odpowiedz

  6. Możesz im powiedzieć, że to brzydkie słowo z kurą przez „w” po hiszpańsku oznacza „zakręt” i zamiast tego mogą mówić „zakręt” i używać gestu wskazującego na witraż 😉😆

    Polubione przez 1 osoba

    Odpowiedz

  10. Z amerykańskich badań wynika, że przeklinanie jest cechą ludzi inteligentnych 😉 Nie kieruję się tą zasadą w domu, ale zgadzam się, że wspomniany przez Ciebie surowy wzrok dzieci jest najlepszym sędzią wszelkiej naszej niekonsekwencji 😊

    Polubione przez 1 osoba

    Odpowiedz

  11. Staram się nie przeklinać przy Młodym – ale mój ognisty temperament sprawia, że nie zawsze mi to wychodzi …Wówczas to Bąbel upomina mnie: „Mamo, przecież tak nie wolno mówić!”

    Polubienie

    Odpowiedz

  20. Zawsze zadziwia mnie fakt, że nieważne, jak długo nie będziesz przy dzieciach stosować wulgaryzmów, wymsknie Ci się raz , a dzieciaki i tak wyłapią to nieodpowiednie słowo i będę go z dumą wszystkim powtarzać 😛

    Polubienie

    Odpowiedz

  22. Ja już pierwsze rozmowy mam za sobą z moją, aż nazbyt wygadaną 3,5-latką. Pozostaje mi uzbroić się w cierpliwość i mocno pilnować, jakie słowa wymykają mi się zbyt często niż powinny. Nie będzie lekko 🙂

    Polubione przez 1 osoba

    Odpowiedz

Dodaj komentarz

Ta witryna wykorzystuje usługę Akismet aby zredukować ilość spamu. Dowiedz się w jaki sposób dane w twoich komentarzach są przetwarzane.